تغییرات کمی مرتبط با سن در هسته رافه دورسال در موش بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: حدود نیمی از نرون های سروتونرژیک دستگاه عصبی مرکزی در هسته رافه دورسال قرار دارند. تغییرات در سروتونین این هسته باعث اختلالات زیادی در اعمال حیاتی بدن می گردد. در اثر افزایش سن تغییرات مورفولوژیک در تعداد و قطر دندریت ها، تعداد خارهای آنها، تعداد استطاله های سلولهای هسته های رافه و میزان رنگ پذیری نرون های آن ایجاد می شود، ولی براساس اطلاعات بدست آمده، تاکنون مطالعه ای در زمینه تغییر در تعداد نرون ها و حجم هسته ها انجام نگرفته است. از این رو هدف این مطالعه، تغییرات کمی مرتبط با سن در هسته رافه دورسال در موش بزرگ آزمایشگاهی می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق از موش صحرایی ماده در سنین 3 روزه، 2 ماهه و 12 ماهه از هر کدام 5 سر استفاده شده است. مغز موش ها به روش پرفیوژن با محلول بوئن فیکس شده و نمونه ها با متد Kluver & Barrera رنگ آمیزی شدند. سپس با استفاده از گراتیکول شطرنجی تعداد سلولها و حجم هسته رافه دورسال محاسبه گردید. از آزمون آماری Kraskul-Wallis جهت مقایسه آماری استفاده شد. یافته ها: بررسی های میکروسکوپی نشان داد که تعداد نرون های هسته رافه دورسال و حجم آن در اثر افزایش سن کاهش می یابد (P=0.04). نتیجه گیری: کاهش در حجم و تعداد نرون های هسته رافه دورسال با افزایش سن قطعا فیزیولوژی نرون های سروتونرژیک را تحت تاثیر قرار می دهد که خود می تواند زمینه ساز بسیاری از اختلالات در سنین بالا باشد.